İlk önce şunu yazmak istiyorum; Türk tiyatrosunda en sevdiğim en çok güldüğüm insanlardan biridir. Beni onun kadar güldüren kimse olmadı ve şuan hastahanede tedavi görüyor.. (18 Kasım 2013 tarihinde vefat etti) En son bir röportajında şunu söylemişti “birgün gelecek tiyatro perdesi gözlerime kapanacak ve ben giderken sizlerin üzüntülerini alıp gidicem yüzlerinizde gülücükler bırakıp” demişti.. Çok duygulanmıştım.. O perde kapandı..
Nejat Uygur ( 1927 – 2013)
Doğum tarihi :10 Ağustos 1927 Doğum yeri :Kilis
Öğretmen bir annenin ve subay bir babanın üç oğlundan ortancası olan Uygur, eğitimini Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde tamamladı. İlkokulu Siirt, Ezine ve İntepe’de okudu ve bu dönemde tiyatroya müsamerelerle başladı. Sarıyer, Çanakkale ve Manisa’da ortaokulu tamamladıktan sonra Güzel Sanatlar Akademisi’nin Heykel Bölümü’ne girdi ama mezun olamadı. Tiyatroya profesyonel olarak 1949 yılında “Nejat Uygur Tiyatrosu” ile adım attı.
Nejat Uygur, düşündüğü ilk mesleğin tiyatro olmadığını belirtti:
“Benim düşündüğüm ilk meslek pilotluktu. Çocukluğumda pilot olacağımı düşünürdüm. Hatta hiç unutmam Manisa’da olduğumuz yıllarda, yatak çarşaflarını alıp yüksek bir yerden aşağı atlamayı planlamıştım. Tecrübe pilotu olarak önce ağabeyim atladı ve ayağını kırdı. Ağabeyim Zeki Ayhan Uygur, Amerika’da ünlü bir beyin cerrahı şimdi. Onunla gurur duyuyorum. Ağabeyim burada deniz albayıydı, ordudan ayrıldı sonra.”
Gençlik yıllarında Amerika’ya ulaşmak isteğiyle gemici oldu:
“Benim gençliğimde herkeste Amerika’ya gitmek gibi çok yoğun bir istek vardı. Bu yüzden liman cüzdanı çıkarttım ve gemici oldum. Hiç unutmam, bir Panama şilebinde çalıştım. Gemide kimsenin canı sıkılmazdı. Onlara fıkralar anlatır, taklitler yapardım. Herkes çok gülerdi. Sonra askere gittim, orada da arkadaşlarımı çok güldürürdüm. Giderek insanların yüzünü güldürmek bende tutku oldu. Sonra da tiyatro başladı zaten.”
1943 yılında Sarıyer Halkevi’nde başladığı boksla beraber spora karşı ilgisi arttı. Atletizm ve su topu yanısıra iyi bir at binicisidir. 1952 yılında Nejla Uygur ile hayatını birleştirdi. 13 yıl süren Anadolu turneleri sürecinde sırasıyla Süheyl, Süha, Ahmet, Kemal ve Behzat adlı beş erkek çocukları dünyaya geldi. Süheyl ve Behzat babalarının deyimiyle “armut ağacının dibine düştüler” ve tiyatrocu oldular.
1998 yılında Kültür Bakanlığı’nca verilen Devlet Sanatçısı unvanını almıştır.
Uygur, 10 Eylül 2007’de beyin damarlarında oluşan bir tıkanıklık nedeniyle vücudun sol tarafında kısmi felç geçirdi. Sağlık durumuna ilişkin yapılan basın toplantısında Uygur’un sol kolunu hareket ettiremediği, yüzünde kayma olduğu, bacağında biraz hareket olduğu, konuşmasının ise düzgün olduğu ifade edildi.
Nejat Uygur Ödülleri:
- 2007 – Altın Kelebek TV Yıldızları Yarışması “Tiyatroya Destek Yılı Özel Ödülü”
- 2006 – Kemal Sunal Kültür Sanat Ödülü “En İyi Tiyatrocu”
- 1999 – 22. Avni Dilligil Tiyatro Ödülleri “Belkıs Dilligil Onur Ödülü”
Nejat Uygur Filmleri:
- 2007 – Beyaz Melek (film)
- 2004 – Vizontele Tuuba (Hacı Zübeyir)
- 1974 – Cafer’in Nargilesi
- 1971 – Cafer Bey İyi, Fakir Ve Kibar
- 1970 – Cafer Bey
Nejat Uygur Oyunları:
Alo Orası Tımarhane mi?, Aman Özal Duymasın, Benim Annem Evden Neden Kaçtı, Cibali Karakolu, Hanedan, Hastane mi? Kestane mi?, Kaynanatör, Miğferine Çiçek Eken Asker, Minti Minti, Sizinki Can da Bizimki Patlıcan mı?,Son Umudum Milli Piyango, Şeyini Şey Ettiğimin Şeyi, Şeytandan 29 Gün Evvel Doğan Çocuk (Minti Minti 2), Zamsalak
Eğer ileride birgün silmezlerse; Sevgili Nejat Uygur’un birçok oyununu aşağıdaki Youtube kanalından izleyebilirsiniz.
https://www.youtube.com/user/uygurnejat/videos
Mekanın cennet olsun, huzur içinde uyu usta..